بهبود مدیریت منابع و کیفیت نقشه‌های ارزیابی تناسب اراضی با رویکرد فازی (مطالعه موردی: فرخ‌شهر- چهارمحال و بختیاری)

ارزیابی و طبقه‌بندی تناسب اراضی از جمله مفیدترین راهکارهای مدیریتی و بهینه‌سازی بهره‌برداری از منابع اراضی به حساب می‌آید. مبنای مطالعات ارزیابی تناسب اراضی، نقشه‌های خاک می‌باشد. در روش‌های مرسوم مطالعات خاک و ارزیابی اراضی، اطلاعات یک نقطه مشاهداتی (خاکرخ شاهد) در هر واحد نقشه به کل آن واحد تعمیم داده می‌شود. بنابراین تغییرپذیری مکانی ویژگی‌های خاک در یک واحد نادیده گرفته می‌شود و برای آن واحد تنها یک مدیریت یکسان اتخاذ می‌گردد. چنین دیدگاه مدیریتی با توجه به وجود تغییرات و ناخالصی‌ها در واحدهای نقشه خاک از کارآیی مطالعات ارزیابی اراضی می‌کاهد. رویکرد فازی در طبقه‌بندی تناسب اراضی، علاوه بر توانایی تبیین تغییرپذیری تدریجی ویژگی‌های مکانی خاک، همچنین باعث افزایش خلوص واحدهای نقشه خاک می‌شود. بدین ترتیب اعمال یک مدیریت یکسان در هر واحد نقشه منطقی‌تر خواهد بود. در مطالعه حاضر کلاس تناسب اراضی برای کشت گندم در یک واحد نقشه، در منطقه‌ای به وسعت تقریبی 1300هکتار در شمال شرقی فرخ‌شهر در استان چهارمحال و بختیاری، با رویکرد فازی تعیین شد و با نتایج روش مرسوم مقایسه گردید. در روش مرسوم کلاس تناسب واحد نقشه، 2S با خلوص 1/16 درصد به دست آمد در حالی که در روش فازی، علاوه بر آنکه کلاس اصلی تناسب، 3S با خلوص 9/96 تعیین شد، خلوص کلاس 2S نیز به عنوان کلاس دیگر تناسب واحد نقشه به 4/34 افزایش یافت. واقعیت کلاس تناسب منطقه نیز همان کلاس 3S میباشد که روش مرسوم قادر به تشخیص آن نبوده است.